Dokładnie 100 lat temu w Cova da Iria(Fatima) od maja do października 1917 roku miała miejsce seria niezwykłych zdarzeń. Trojgu dzieci, Łucji, Hiacyncie i Franciszkowi, przez pół roku każdego 13-go dnia miesiąca ukazywała się Matka Boża, by przekazać im niezwykle ważne orędzie, zarówno dla nich samych, jak i dla całego świata.
Zdumiewające jest, iż podczas ostatniego spotkania, 13 października 1917roku, Maryja ukazała się oczom Pastuszków w trzech różnych wizjach. W pierwszej jako Matka Boska Różańcowa(wraz ze św. Józefem i Dzieciątkiem Jezus). W następnej jako Matka Boska Bolesna u boku cierpiącego Jezusa. Wreszcie, jako Matka Boża z Góry Karmel. ”Odmawiajcie różaniec”,” Chcę, abyście codziennie odmawiali różaniec”-to wezwanie pojawiało się jak echo podczas kolejnych spotkań Matki Bożej z Pastuszkami i wskazywało na potęgę modlitwy różańcowej. A ostatnie objawienie-wizja Matki Bożej z Góry Karmel(Matki Bożej Szkaplerznej) ukazało drugi istotny element-szkaplerz.
W jednym z wywiadów w 1950 roku s. Łucja została poproszona o komentarz do tej wizji. Wyjaśniła:” Matka Boża chce, abyśmy wszyscy nosili szkaplerz(…) Różaniec i szkaplerz, dwa najbardziej uprzywilejowane sakramentalia maryjne, nabierają dziś jeszcze większego uniwersalnego znaczenia niż kiedykolwiek w historii”. Przygotowując się i celebrując setny jubileusz objawień fatimskich, pragniemy jeszcze bardziej poznawać Maryję i naśladować Jej cnoty, by żyć w coraz głębszym zjednoczeniu z Nią w całkowitym oddaniu się Jezusowi. Otrzymaliśmy zaproszenie do wyruszenia w drogę z Maryją-do wspinaczki po drabinie Jej cnót. Maryja jest przewodniczką, wzorem do naśladowania i orędowniczką u swojego Syna, gdyż to On jest źródłem łask i wszystkiego co w nas dobre i piękne.
Poszczególne cnoty Matki Bożej, zaczerpnięte z „Koronki cnót Bogarodzicy Dziewicy Maryi” jednej z form karmelitańskiej pobożności maryjnej, która powstała prawdopodobnie na przełomie wieków XVI i XVI. . Całość maryjnego wieńca kwiatów, korony Jej cnót, czy maryjnej drabiny do nieba składa się z piętnastu szczebli:1. Fundament-i zarazem pierwszy stopień-którym jest zgodne przymierze cnót kardynalnych(roztropności, sprawiedliwości, męstwa, wstrzemięźliwości i umiarkowania) oraz kolejnych stopni(kwiatów koronki):2. Pokory, 3. Posłuszeństwa. 4. Czystości, 5. Ubóstwa, 6. Samotności i milczenia, 7. Cierpliwości, 8. Stałości i wytrwałości, 9. Cichości i skromności,10. Miłosierdzia, 11. Pobożności, 12. Wdzięczności, 13. Wiary,14. Nadzieji,15. Miłości. Metodą wchodzenia na tę drabinę jest ewangeliczna rewizja życia. Jest to rodzaj konfrontacji własnego życia z wymaganiami słowa Bożego. Oparta jest ona na schemacie: dostrzec-przemyśleć-przemienić. Celem i owocem tej refleksji jest nowe spojrzenie na życie z perspektywy wiary i działanie będące odpowiedzią na usłyszane wezwanie Pana. Poszczególne etapy tej drogi są opisane bardziej szczegółowo w Zeszycie Formacyjnym dla noszących szkaplerz karmelitański” Pod płaszczem Maryi”Nr1/2017