Blog
Dopiero w XVI w. pojawiają się nowe aspekty w spojrzeniu na kondycję kobiety. Ale czy ceniono kobiety? Akceptowano je czy odrzucano? Wielu mężczyzn, zakonników i świeckich, uważali oni, że istnieją kobiety obdarzone „duchem męskim” zwanym ”virago”(przyznanie kobiecie takiej cechy uważali zresztą za największy komplement). Inni nie ustawali w głoszeniu zasady podporządkowania kobiet w społeczeństwie, bojąc się, że zrównanie mężczyzn i kobiet mogłoby być powodem do napięć w życiu małżeńskim.
Z Psalmu(101,8)Dawida:
Nie spałem, i stałem się jak wróbel sam jeden na dachu…
Otworzyłem oczy swego umysłu i znalazłem się ponad wszelkimi poznaniami naturalnymi samotny i bez nich: na dachu, czyli ponad wszystkimi rzeczami tej ziemi. Mówi , wiec, że stał się jak wróbel samotny, gdyż w tym stanie kontemplacji znamionują ducha podobne właściwości jak ptaka samotnego.
Autokreacja,to nieustanny proces samookreślenia i samodoskonalenia. Podczas autorefleksji następuje kreowanie własnej tożsamości, z drugiej zaś strony, jest to proces świadomego wpływania na własny rozwój w systemie „ja”-świat poprzez regulację stosunków z otoczeniem. Człowiek podejmuje czynności autokreacyjne, które skierowane są na inicjowanie „przemian wewnętrznych”, wiąże się to z procesem samowychowania, samokształcenia , ale też z działaniami, które odnoszą się do wyboru drogi życiowej, formułowania celów życiowych, realizowania cenionych wartości wzbogacania swojego życia.
Autokreacja może realizować się jako działanie intencjonalne, tu człowiek świadomie i celowo kreuje zmiany rozwojowe, może być też spontaniczne oddziaływanie na swój rozwój. Realizowanie tych celów wymaga dysponowania wiedzą autokreacyjną( jaki jestem? Czego pragnę?- istotna jest tu samowiedza zdobywana podczas aktywności autokreacyjnej. Podstawą są tu kompetencje autokreacyjne. Człowiek ma potrzebę rozwoju twórczego, potrzebuje ekspresji twórczej, stąd bierze się jego twórcza aktywność-skierowana na świat, lub następuje rozwój osobowości, co z kolei jest źródłem intencjonalnego rozwoju.
By być dobrym tancerzem- z Tobą
-jak i gdzie indziej
-nie trzeba wiedzieć dokąd to prowadzi
Trzeba dać się ponieść
Być radosnym, być lekkim,
A zwłaszcza nie można być spiętym
Nie trzeba prosić Cię o wyjaśnienia kroków
Które podoba Ci się robić
Trzeba być jak Twoje przedłużenie
Życie stawia człowieka co chwile w różnych sytuacjach. Niektóre są zawikłane i trudne do rozwiązania. Bardzo potrzebna jest wtedy roztropność, której głównym zadaniem jest pomoc w znalezieniu najbardziej odpowiednich decyzji umożliwiających życie właściwe osobie pragnącej żyć w zgodzie zarówno z otoczeniem jak też i z przyrodą.
Roztropność spełnia bardzo doniosłą rolę w życiu człowieka W zgodzie z mądrością pomaga znajdować odpowiednie środki i drogi do postępowania w różnych nieoczekiwanych sytuacjach wymagających znalezienia złotego środka. Roztropność wymaga świadomego pielęgnowania, by mogła skutecznie spełniać swoje zadanie w konkretnych sytuacjach naszego życia.